Mensen werken veel fijner en met meer succes als ze in hun werk hun energie (kunnen) richten op hun talenten in plaats van op hun tekorten. In alle drukte zowel privé als op het werk vergeten we soms de kracht van onze eigen talenten. Ook in de zorg liggen er onbenutte mogelijkheden. Stel je voor, wat zou er gebeuren als we ons allemaal richten op waar we echt goed in zijn?

Een investering op kennis, vaardigheden en praktijkervaring heeft een vermenigvuldigend effect als je deze doet op die gebieden waar jouw natuurlijke talenten liggen. Dit artikel verkent hoe jij en je collega’s door het benutten van jullie natuurlijke talenten je werk in de ouderenzorg nog leuker en fijner kunnen maken. We leggen in dit artikel een verbinding tussen het verhaal van ‘De school der dieren’ en jouw werk in de ouderenzorg. 

Sprookje ‘De school der dieren’ 

Het hele sprookje van De school der dieren kun je hier lezen. Niet zoveel tijd of hou je niet van lezen? Hieronder staat de moraal van het verhaal:

De moraal van het verhaal. De dieren uit het bos bedenken met elkaar een wonderlijk idee om een school te stichten. Een school om echt Dier te kunnen worden. Het idee wordt vertaald naar een plan, want de overtuiging is dat er zonder plan geen richting is. Een commissie wordt verantwoordelijk om het plan te maken en verwezenlijken. De commissie bedenkt uiteindelijk dat het resultaat van de school een certificaat moet zijn voor een echt Dier.

Zodra de school opengaat, wordt duidelijk dat alle dieren moeten excelleren in alle vakken om het certificaat van echt Dier te mogen ontvangen. Al snel gaat het fout. Ieder dier blijkt een sterke kwaliteit te hebben die in de ene situatie ‘excellent’ is, maar in de andere situatie jammerlijk faalt. Daardoor doorstaat de ‘middelmatige’ kwal uiteindelijk gemakkelijk alle kwaliteitseisen en wint hij het certificaat van echt Dier.

De moraal is dat plannen en certificaten een soort blindheid kunnen opleveren, met ongewenst resultaat tot gevolg; dieren die hebben gefaald en een kwal die er met middelmatigheid doorheen is gezwabberd. De school voor dieren moedigt aan om in alles de beste te zijn, in plaats van het versterken van de talenten.

Het is een rechtlijnige prestatieplek geworden in plaats van een leerplek die diversiteit toestaat en inspirerend is om vanuit persoonlijke talenten een volgende stap te maken. Het gaat om het behalen van een papiertje en het doorstaan van proeven die voor iedereen hetzelfde zijn, door anderen zijn bedacht en opgesteld.

Dit sprookje levert het inzicht op dat school of werk (letterlijke betekenis: leerruimte) niet een plek wordt waar papiertjes moeten worden behaald, maar een plek om jezelf verder te verbeteren en ontwikkelen vanuit persoonlijke talenten, ook in de ouderenzorg! 

Hoe wijst dit sprookje ons de weg in de wereld van de ouderenzorg. 

Individualiteit en diversiteit in de Ouderenzorg:
Elk dier in het sprookje staat symbool voor medewerkers in de zorg, elk met hun eigen vaardigheden en sterke punten. Zoals de dieren in het verhaal, zijn ook jij en jouw collega’s divers en uniek. Iedereen draagt zijn eigen speciale kracht bij aan het welzijn van de bewoners.

Het beperkende karakter van uniformiteit:
Net zoals in het sprookje, trachten soms rigide systemen en protocollen in de ouderenzorg alle medewerkers dezelfde taken te laten uitvoeren, zelfs als deze niet overeenkomen met hun natuurlijke talenten. Dit kan leiden tot frustratie en ontevredenheid bij medewerkers en uiteindelijk tot minder effectieve zorg voor de bewoners.

Ondersteuning boven druk:
Het verhaal onderstreept het belang van ondersteuning boven druk uitoefenen. In plaats van medewerkers te dwingen buiten hun natuurlijke bekwaamheden te werken, zouden we moeten aanmoedigen en ondersteunen wat ze van nature goed kunnen. Een zorgverlener met een passie voor muziek kan bijvoorbeeld muziektherapie integreren in de zorg, terwijl iemand met creatieve vaardigheden kunstactiviteiten kan organiseren.

Het belang van zelfontdekking in de zorg:
Het sprookje herinnert ons aan het belang van zelfontdekking. In de ouderenzorg kunnen medewerkers hun eigen krachten ontdekken en deze inzetten om de bewoners te helpen. Dit proces van zelfontdekking leidt niet alleen tot persoonlijke groei, maar ook tot betere zorgresultaten.

Kwetsbaarheid van beoordelingen in de zorg:
Het sprookje waarschuwt ook voor het blindelings vertrouwen op beoordelingen. Het meten van de waarde van een medewerker in de zorg mag niet enkel gebaseerd zijn op gestandaardiseerde normen. De ware kracht van jou en je collega’s ligt vaak in hun empathie, toewijding en unieke talenten, die niet altijd in cijfers te vangen zijn.

Stimuleren van eigenwaarde in de ouderenzorg:
Het sprookje benadrukt de noodzaak van zelfvertrouwen en eigenwaarde. Medewerkers die hun natuurlijke talenten kunnen benutten, voelen zich niet alleen gewaardeerd, maar zijn ook in staat om een diepere verbinding te leggen met de bewoners, wat essentieel is in de ouderenzorg.

Conclusie voor medewerkers in de ouderenzorg:
Dus, beste medewerkers in de ouderenzorg, laat dit sprookje een gids zijn. Laat het je aanmoedigen om je eigen talenten te ontdekken en deze te laten bloeien in de zorg voor de mensen aan wie jij zorg en ondersteuning biedt. Jouw unieke talent, of het nu gaat om muziek, kunst, empathie of iets anders, maakt jou uniek en onmisbaar in de ouderenzorg. 

Bron: het 12 maanden programma van Gelukzusters met Vivic